[แปลBlog] นากาฮามะ เนรุ 170724
สวัสดีค่ะ!
วันนี้เป็นบล็อกยาวนะคะ
พวกประโยคข้างในก็น่าจะเละเทะด้วยแหละ!!!!
ไว้อ่านตอนมีเวลาแล้วกันนะคะ
เมื่อวาน แล้วก็เมื่อวานซืน
ได้ไปจัดวันแมนไลฟ์กลางแจ้งครั้งแรก
ที่ Fuji Q Highland Conifer Forest มาค่ะ
“สาธารณรัฐเคยากิ”!!!!!
ทั้งปืนฉีดน้ำ ลูกโป่งน้ำ แถมเหงื่ออีก
เปียกโชกเลย
เฮ้อ จะเริ่มเขียนจากไหนดีก็ไม่รู้
2 วันมานี้
ได้สัมผัสถึงความรักมากมายแนบผิวเลยล่ะ
ทุกคนที่มาดู
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
สุดยอดเลยล่ะ
ต้องมีทุกคนอยู่เนี่ยแหละ ถึงจะเป็นสาธารณรัฐเคยากิ
เปียกซะขนาดนั้นต้องขอโทษด้วยนะคะ
รอยยิ้มนั้นของทุกคน จะไม่ลืมเด็ดขาดเลย
ถึงคำว่าเด็ดขาดอะไรนั่นจะไม่มีจริง แต่ฉันคงไม่ลืมเด็ดขาดแหละ!!!
เป็นความทรงจำที่ล้ำค่าเลยแหละ!
แฟนๆทุกคนที่ว่า
หมายถึงความสัมพันธ์ครั้งแรก
ที่ที่ผ่านมาในชีวิตฉันยังไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสเลย
เป็นครั้งหนึ่งในชีวิต
เป็นสายสัมพันธ์ผ่านหน้าจอ
ทั้งยังมีที่มาหาหลายครั้งอีก
แต่ก็น่าแปลกที่ความรู้สึกยังถ่ายทอดมาถึงได้
ทั้งยังผูกพันธ์กันอย่างแน่นแฟ้น
รักมากจริงๆนะคะ
ไลฟ์ก็สนุกมากจากใจเลย
ตอนไลฟ์เนี่ย รู้สึกถึงการที่ตัวเองมีชีวิตอยู่ได้มากที่สุดแล้ว
ถึงจะดูเวอร์ๆไปหน่อยก็เถอะ
เล่นซะผมเผ้ากระเซิง ทั้งยังเฮฮากัน
ทั้งเต้น ทั้งร้อง ทั้งวิ่ง
อา หัวเราะขนาดนี้ก็ได้แฮะ
แสดงความเป็นตัวเองก็ได้แฮะ แบบนั้น
ฉันไม่ชอบตัวเอง
ในช่วงชีวิตที่ผ่านมาเท่าไหร่หรอก
ว่าไงดี
จะว่าเป็นพวกชอบคำนวณล่วงหน้าหรือไงดี
คือเริ่มจะไม่ค่อยซื่อสัตย์ขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ไม่ค่อยชอบเร่าร้อนไปกับอะไรเท่าไหร่
เวลาบูมห้องตามงานโรงเรียนหรืองานกีฬาก็ไม่ชอบ
เหมือนกับหยุดดูตัวเองจากสายตาคนนอกอยู่เงียบๆ
แบบ ว๊าว นี่ฉันคึกอยู่นะ
แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะต่อต้านอะไรอาจารย์เขา
เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนทุกคน
เลยใช้ชีวิตอยู่แบบไม่มีพิษมีภัยมาตลอดค่ะ
ไม่มีทั้งเรื่องที่ทำให้หมกมุ่นหรือเป้าหมายอะไรเลย
แต่ก็รู้สึกว่าในใจว่างเปล่าสุดๆเลยเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็อยากออกมาข้างนอก
ถึงจะไม่รู้ว่าข้างนอกมีอะไรอยู่ก็เถอะ
แต่ก็อยากจะออกไปจากที่นี่
คิดเอาว่าโลกใบอื่นต้องมีเรื่องสนุกๆอยู่แน่นอน
แล้วก็เข้ามาออดิชั่นทั้งที่ยังไม่มีอะไรมายืนยันเนี่ยแหละค่ะ
แล้วแค่แป๊บเดียวก็อยู่มาตั้ง 2 ปีแล้ว
ในที่สุดก็เจอเรื่องที่ทำให้หมกมุ่นกับมันได้เป็นครั้งแรกเลยค่ะ
ในช่วง 1 ปี กับอีกประมาณ 350 วัน
ก็รู้สึกว่าดีจริงๆ ที่เป็นเคยากิ
แต่ในบางครั้ง
ก็ยังถามตอบตัวเองอยู่บ้าง
ว่าแบบนี้มันเข้ากับตัวเองแล้วจริงๆเหรอ
มีทั้งเรื่องที่ทรมาน ทั้งเรื่องที่เศร้าปะปนกันไป
แต่เรื่องแบบนั้นก็โอเคนะ!
เคยากิซากะ46 มันสนุกจนทำให้รู้สึกแบบนั้นได้เลยล่ะ
รู้สึกว่าช่วงเวลานี้ดำเนินต่อไปตลอดเลยได้ก็ดีนะ
ทั้งเมื่อวาน ทั้งเมื่อวานซืนก็คิดแบบนั้นแหละ!
อยากให้คอยดูปัจจุบันของเคยากิซากะ46 ค่ะ
อยากให้คอยดูปัจจุบันของฉันค่ะ
เคยากิซากะ46 ที่ทุกคนสร้างมา มันเป็นสมบัติล้ำค่า
และตอนนี้ที่ใช้มือคลำเพื่อเดินหน้าไปทั้งที่ยังไม่เห็นอนาคตนี่ก็กำลังสนุกเลย
อยากให้รู้จักเคยากิซากะกันมากกว่านี้!!!
อยากให้มาไลฟ์ของเคยากิซากะกันด้วย!! คิดงั้นนะคะ
ดูเป็นบล็อกที่ไม่สมเป็นตัวเองเลยแฮะ
(´ ・_・`)
เคยากิซากะ46 เนี่ย ได้สต๊าฟคอยดูแลมากสุดๆเลยด้วย
เมื่อวานที่ข้างเวที
ผู้กำกับเวทีเขาดูตอนที่เต้น Te wo Tsunaide Kaerou ka
แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยล่ะค่ะ
ทางผู้จัดที่คอยส่งตัวเสียงออกมาก็ด้วย
เขาคอยเปิดเพลงด้วยท่าทางคึกๆแบบ DJ
อยู่ตลอดเลย
ทั้งแสงทั้งมอนิเตอร์ ทั้งการจัดแสงสีเสียงก็เท่สุดๆไปเลย
ฝ่ายคอสตูมก็ช่วยค้นคว้าไปถึงแนวการเหวี่ยงของกระโปรงด้วยซ้ำ
ผู้จัดการ ตอนขากลับ
ก็แจกที่ประคบให้ทุกคนเลย
พวกช่างแต่งหน้าก็คอยไดรผมพวกเราที่เปียกโชก
อยู่ข้างๆเวทีตั้งหลายครั้ง
แด๊นเซอร์ทุกๆคน
ก็ใจดีอยู่คอยเป็นคู่เช็คท่าเต้นให้ตั้งบ่อย
แล้วก็ อาจารย์ทาคาฮิโระ
กับคนที่เคารพได้ในทุกส่วนที่เป็น
ในชีวิตฉันก็เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกเนี่ยแหละค่ะ
ที่ผ่านมาขอบคุณมากจริงๆนะคะ
เพราะคนที่ดูอยู่คือทุกสิ่งทุกอย่างอยู่แล้ว
เลยรู้สึกว่าการมาเขียนถึงเบื้องหลังมันก็ยังไงๆอยู่
แต่ฉันก็รักทีมเคยากิซากะ46 นะคะ
แล้วก็เมมเบอร์
การได้มาเจอทุกคน
คือสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดแล้วล่ะ
หาคำที่จะมานิยามความรู้สึกนี้ไม่เจอเลยค่ะ
จะสื่อความยังไงดีนะ
ชอบ!
ชอบมากเลย!!! รักมากเลย!!!
โชคดีจังที่ได้มาเจอกัน!
จากนี้ก็อยู่ด้วยกันเนี่ยแหละดีแล้ว! อยู่ด้วยกันตลอดไปได้ยิ่งดี!!
คืองานสายนี้มันก็มีระยะเวลาที่ค่อนข้างสั้น
คำว่าตลอดไปไม่มีแน่ๆล่ะค่ะ
แต่ว่านะ รู้สึกว่าตอนนี้มันก็สนุกดี แบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ!
จากนี้ทัวร์ก็จะเริ่มแล้วนะคะ
ไลฟ์ที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์เคยากิ
จากนี้ก็อยากจะอัพเดตมันต่อไปเรื่อยๆเลย
อยากจะแสดงไลฟ์ด้วยกัน 32 คนค่ะ
(รูปที่สต๊าฟถ่ายมาให้)
จากนี้ต่อไปก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
ขอบคุณที่อ่านค่ะ
นากาฮามะ เนรุ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น